«از روزی که خانم لیلا حاتمی با ژاکوب ۸۴ ساله مصافحه کرده، فضای مجازی و رسانه‌ای ایران محمل بحث‌های موافق و مخالف بسیاری شده است اما آنچه که منتقدان کمتر به آن توجه کرده‌اند، فلسفه وجودی مصافحه و روبوسی در فرهنگ غربی است و البته مهم‌تر از آن، شرایط اضطراری‌ای که در این‌گونه موارد فرد با آن روبه‌رو می‌شود.»به یاد داشته باشیم که لیلا حاتمی نماینده دولت ایران یا ارگانی از قوای سه‌گانه یا وزارت ارشاد و معاونت سینمایی در این جشنواره نیست که حتما بخواهد پروتکل‌های آن را در کشوری خارج از ایران رعایت کند اما فارغ از این جمله معترضه، نکته مهم‌تر شرایط اضطراری‌ای است که افراد در چنین مواقعی با آن روبرو می‌شوند.
حتما خوانندگان این نوشته به یاد دارند که دکتر محمود احمدی‌نژاد در مواجهه با مادر هوگو چاوز در مراسم تدفین با چه شرایطی روبه‌رو شد و به رغم آن همه حشم و خدمی که همراهشان بودند و بارها و بارها پروتکل‌های این‌چنینی را چک و خنثی (!) می‌کنند، اما در این حادثه وضعیت به گونه‌ای شد که هیچ کاری از دست کسی برنمی‌آمد و خود آقای احمدی‌نژاد هم در شرایط اضطراری قرار گرفت که مجبور به چنین عکس‌العملی شد و منتقدان داخلی هم متاسفانه به جای درک این شرایط مدام بر آتش این انتقاد نفت افشاندند و یک حادثه کوچک و بی‌اهمیت را این همه بزرگ کردند.
نگارنده در سال‌های دور خاطره‌ای را از مرحوم رجایی خواندم که در اوایل انقلاب که ایشان وزیر آموزش و پرورش بودند، یکی از بادمجان دور قاب چین‌هایی که در تمامی ادارات و نهادها حضور دارند وکارشان زیرآب‌زنی است، عکسی از یکی از مدیران آموزش و پرورش را که در پز و قیافه بوسیدن دست شاه بود به مرحوم رجایی نشان داد که آقای رجایی با پاره کردن آن عکس گفت اگر من هم در آن دیدار بودم همین کار را می‌کردم. (نقل به مضمون)
حال با چنین مسائلی و با توجه به اینکه خانم حاتمی تمام تلاشش را صورت داد و در رعایت پوشش هم سعی کرد حرمت‌ها را نگاه دارد، لذا مصافحه ایشان با پیرمردی ۸۴ ساله را نباید این قدر با مته به خشخاش گذاشتن بزرگ کرد. نکته جالب اینکه در آرای برخی از فقها از جمله آیت‌الله سیستانی استثنائاتی برای مصافحه زن و مرد در شرایط اضطرار آمده است که حرمت شرعی این‌گونه حوادث را هم توجیه می‌کند.
واقعا آدمی به شگفت در می‌آید که کشور با این همه مشکلات و مسائل اصلی در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی روبروست و یک عده به جای دیدن نقطه مثبت خانم حاتمی (نخستین بانوی ایرانی که توفیق داوری در مهم‌ترین جشنواره سینمایی دنیا را به دست آورد) فقط دنبال اینند که بهانه‌هایی این‌چنینی پیدا کنند و آن را دستمایه کوبیدن افراد قرار دهند.»
agha man fingilish minevisam ke harki savad dare bekhoone
moshkele ma vojoode ye seri adamaeian ke aslan nemidoonan farhango dine nabe mohammadi manish chie
payambar ham in zaroorat haro dark mikard,vali be khatere inke did BAZIA farghe (masaelo az ham) tashkhis nemidan, majboor shod taro khoshko ba ham besoozoone
avval berid tahghigh konid baad tasobe koor koorane konid
yani shoma migid harki har kari kard biyaym bozorgesh konim va aberooei ke taraf 20 sal zahmat keshide be dast avordeo lagadmal konim? amsale hamin khanoom zahmat mikeshan ke shoma ba didane filmesh vaghteto separi koni
amma shoma hamash donbale tasobate bi manteghi
خدا پدر هرچی آدم بیکاره بیامرزه یه وقت اضافی هم به ما بده
بهتره کارایی که منجر به حاشیه سازی میشن ترک بشن، خوب حالا اگه حاتمی مرد۸۴ ساله رو نمی بوسید چه اتفاقی می افتاد که الان نیفتاده؟
اقای توجیه گر فرهنگ ناب محمدی با قدمت ۱۴۰۰سال مهم است یافرهنگ نافرهنگ غرب که ارزشی برای زن قایل نیست واو را همطراز حیوانات میداند.ثانیا اگر کسی اهل تقوا با شدزمان ومکان برایش فرقی نمی کند. حقیر انگیزه توجیه تان رانمی دانم ولی اگر نسبت به کار این خانم راضی هستید شما هم نزد خدا باید پاسخگو باشید
آقای ع حالا شما چرا اینقدر جوش میزنی این بیچاره که از روی ه و س این کارو نکرد در ضمن همین اسلام میفرمایید انسان جایزاخطاست در ضمن قرار نیست جنابعالی توان گناه دیگران رو پس بدی خودشان جوابگوی خدایشان هستند